دیروز، روزِ مرگِ انسانِ بزرگی بود و من فراموش کردم که آن را اعلام کنم. در بزرگی‌اش نوشتن چند خط کفاف نمی‌دهد، پس هیچ قلم‌فرسایی نمی‌کنم.
سال‌مرگِ برتراند راسل، فیلسوفِ بزرگِ معاصر را به تمامیِ دوست‌دارانِ فلسفه، تسلیت می‌گویم...
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
دربارهٔ وبلاگ
مدتها ست که فکر میکنم: «اینجا دیگر کجا ست؟» و هر بار نمیفهمم که اینجا حقیقتن کجاست! اما خوب میدانم که اینجا را «من» میچرخانم. پس احتمالن اینجا بایستی که قسمتی از درونیاتِ من باشد.
آری، اینجا قسمتی از من است! پس آرام راه بروید و آشغال نریزید. لطفن!
آری، اینجا قسمتی از من است! پس آرام راه بروید و آشغال نریزید. لطفن!
مرغِ سحر. آواز: همایون شجریان؛ شعر:ملکالشعرا
پست های پرطرفدار
-
و من امروز درختی هستم، که شاخسارانام را بادها شکستهاند. لیک اکنون چنان استوار-ام که با هیچ توفانی، به این سو و آن سو تکان نمیخورم. و م...
-
از کجا آمدهام، آمدنام بهر چه بود...به کجا میروم، آخر ننمایی وطنام مهمترین، و بنیادیترین سوالِ انسان، از هنگامی که خودش را در طبیعت یا...
-
میخواهم زنده کنم مرگام را... که من زندگی را، نه حتا پس از مرگاش دوست نمیدارم، که من مرگ را دوستر میدارم از زندگیِ پیش از آن. میخوام...
0 دیدگاه:
ارسال یک نظر